Rekenfoutje

Door het maken van een rekenfoutje hebben we de afgelopen weken meer geld gehad dan we hadden voorzien. Zo hebben we een tour kunnen maken naar de zee om daar de schildpadden te zien.

dit is niet een schildpad...

De tour die we ondernamen begon bij Paramaribo noord waar we op een bootje stapten en via de Suriname rivier en de Commewijne rivier naar ons overstappunt zouden worden gebracht. Hier zouden we van de “grote boot” naar een kleinere boot gaan om via het moeras naar de zee te reizen. Maar eerst hebben we op het punt waar beide rivieren in elkaar samenvoegen naar dolfijnen gezocht. Deze waren snel gevonden en hadden er plezier in om door de golven duikend om onze boot heen te springen.

...en dit is niet een dolfijn...

Met kleine, snelle wendbare bootjes zijn we door het moeras gevaren. Het landschap was hier heel verassend mooi. Schemerige bossen afgelost door grasvelden met alleen lage struiken en dan de wetenschap dat het alleen maar bossen en grasvlakte lijken en dat het in werkelijkheid allemaal water is waar dit landschap zich drijvende in houdt.

...en dit is niet een grasvlakte!

Af en toe grote meren en ook hebben we mangrovebossen doorkruist. De tocht duurde ongeveer anderhalf uur en hoe verder we naar de zee en het mangrovebos kwamen, hoe meer muggen ons kwamen lastigvallen.

In deze twee werelden waren niet alleen de bomen verdubbeld, maar ook de muggen

Eenmaal bij de zee hadden we een prachtige lucht en enkele van de groep zijn meteen het water in gedoken. Het viel me echter op dat ook hier nog steeds erg veel muggen aanwezig waren. Er werden rokerige vuren aangelegd om de hut heen en toch werden we nog steeds belaagd.

de prachtige lucht. 

's Avonds zijn we in de bootjes op zoek gegaan naar kaaimannen. We hebben er een gevonden, maar anders dan bij Knini Paati werd hier de kaaiman gevangen zodat iedereen hem vast kon houden. Aan de ene kant was dit bezwaarlijk, zo'n beest wordt namelijk weggerukt van zijn leven om interessant te doen voor de toeristen. Aan de andere kant vond ik het wel heel interessant om een keer een soort krokodil vast te houden. Ze zijn veel zachter dan je denkt als je ze ziet.

De weggerukte kaaiman was zelf ook bezig om iets uit het leven te rukken: hij had een slang gevangen!

Na de kaaimannen hebben we ook nog enkele schildpadden gezien en ik moet eerlijk zeggen dat het best leuk is om zo'n schildpad bezig te zien, maar het duurt ook allemaal erg lang en is eigenlijk allemaal hetzelfde. Wat ook wel enigszins irritant was was dat de gidsen allemaal iets anders zeiden en stellig van hun eigen gelijk soms zelfs naar je gingen snauwen om je op je "plek" te wijzen. Ook is het eigenlijk heel jammer dat enige tijd geleden mensen honden hebben meegenomen naar het strand van Matapica. Ze zwerven inmiddels over het strand en leven van schildpadeieren en kleine schildpadjes van de bedreigde soepschildpad en de lederschildpad. En het worden er meer. Een hond was namelijk zwanger toen we daar waren. De gidsen doen hier niets aan terwijl het toch makkelijk zou zijn om die honden te vangen en van het strand af te halen. Ze kunnen er zelf immers niet weg.

Soepschildpad en lederschildpad. Uit de naam valt af te leiden wat voor nuttige beestjes het zijn.

Na onze tocht hebben we het een week rustig aan gedaan in Paramaribo met verschillende kunstmarkten en een bezoek aan onze Nederlandse buurvrouw die hier tijdelijk verblijft. Ook hebben we bezoek gehad van een nieuwe vriend die we op Knini Paati hebben leren kennen. Maar gisteren hadden we opeens weer zin om iets te gaan ondernemen.

Bette met de lust iets te ondernemen.

Mark en ik zijn van Paramaribo via Uitkijk en Hamburg naar Groningen gefietst en terug. Dit is een toch van ongeveer 100 kilometer in de tropen. We waren om kwart over 8 vertrokken en rond kwart over 11 in Groningen. Daar hebben we geluncht en rustig ergens gezeten tot half drie ongeveer. Toen zijn we via de oost-west verbinding weer terug gefietst naar Paramaribo. Een ding kan ik mensen die in Suriname willen gaan fietsen meegeven. Vermeid de oost-west verbinding. De weg is slecht en ze auto's reiden er een stuk harder dan elders. We hadden ook nog eens wind tegen en waren uitgeput toen we weer thuis kwamen. Wel leuk was het huis dat we onderweg tegen kwamen. Als je het bordje leest zou je toch denken dat er iets is mis gegaan. Maar het is toch echt een inzamel punt voor recycling.

Op het bord staat: AUB geen petflessen hier deponeren.
Alle bijschriften zijn mede mogelijk gemaakt door Mark.

Wat betreft de rekenfout die ik eerder noemde.. ach ja. We hebben nog net genoeg om van te eten en hadden de andere tour die we gaan doen al betaald. En als we terug zijn in Nederland komen we gewoon bij iedereen een keer eten ;-)