Inmiddels ben ik in Suriname, waar de regentijd bezig is. Zon en regen wisselen elkaar gelukkig af, maar als het regent dan merk je dat meteen. Onweer en bliksem horen hier namelijk vaak bij.
Mijn stage heb ik goed afgesloten, maar het programma is nog niet klaar. De hoofdlijnen wel, en de inhoud ook, maar vooral de toetsen zijn nog niet allemaal gemaakt. Nu is dat ook niet mijn taak. Ik heb de toetsmatrijzen gemaakt, dus de docent weet hoe de toetsen gemaakt moeten worden. Alleen is het natuurlijk fijn om niet terug te komen van vakantie en meteen drie toetsen moeten maken. Deze worden namelijk als herhaling al in week 3 gegeven. Ach. Ce la vie.
Op Curaçao bleven mensen me vragen of ik wilde blijven. "Je vindt het vast fantastisch hier." "Blijf bij ons werken." "Waarom ga je nou weer terug naar Nederland?" Ik heb maar niet gezegd dat ik Curaçao vind stinken en de natuur eigenlijk heel erg vind tegenvallen. Verder kon ik er niet fietsen, is het er veel te warm en droog voor me en begon mijn huid van de hitte en vervuiling vreemde vormen aan te nemen. Ik ben blij dat de bult op mijn hooft hier in Suriname niet weer is terug gegroeid na het weghalen. Dat heeft hij op Curaçao wel nog twee keer gedaan. Sowieso langs bij de huisarts bij terugkomst om te kijken wat het nou eigenlijk was.
Afgezien hiervan heb ik het natuurlijk wel naar mijn zin gehad en heb ik veel leuke dingen gedaan.
Suriname is in elk geval anders. Het is er minder stoffig heet, de mensen zijn oprecht vriendelijk en het land lijkt niet gefixeerd te zijn op Amerikaanse toeristen en Nederlandse stagiaires. Echt een verademing. Hier kan ik op mijn fiets stappen en naar de stad toefietsen zonder omver gereden te worden. Dat had misschien ook wel gekund op Curaçao, maar iedereen bleef daar maar roepen dat het echt niet kon. Zelfs de reisgidsen.
Suriname is mooi. Er is natuur. Afgelopen vier dagen hebben Mark en ik doorgebracht op Knini Paati. een klein eiland midden in de Boven Suriname rivier. Een tochtje wat ons in de schoenen geschoven is door onze huisgenoot hier in Paramaribo. Hierboven is het eiland te zien.
In het binnenland kan je per korjaal komen. Dit is een lange houten boot waar je het gemakkelijkste achter elkaar zit. De rivier is net zoiets als de hoofdweg. Korjalen varen af en aan met mensen of vracht. Een andere manier van reizen is er bijna niet. Langs de rivier liggen dorpen aan elkaar geknoopt in de jungle. Het lijkt net een lintdorp, maar de jungle ligt er toch nog echt wel tussen, wat niet het gevoel geeft dat het er heel dicht bevolkt is. Toch wonen er veel mensen langs deze rivier. Een dorp bevat al snel 4000 mensen en de grotere dorpen nog meer.
Bij Knini paati is een soela te vinden. een stroomversnelling. Deze zijn er veel in de rivier. In deze soela is het heerlijk zwemmen, al moet je vaak meer klimmen tegen de stroming dan dat je echt zwemt. In de rivier bevinden zich vele dieren die enigszins gevaarlijk zijn zoals de kaaiman, de anaconda, piranha's en sidderalen, maar gezien de rivier zo snel stroomt is het niet echt onveilig.
Mark en ik hebben hier dus vier dagen gelogeerd en we hebben in de omgeving verschillende tochten gemaakt. Zo hebben de dorpen in de buurt bezocht en hebben we de marron cultuur leren kennen. Ook hebben we een korte jungle tocht gemaakt. We zijn nu weer terug in Paramaribo, maar we gaan nog een keer terug en we hebben nog een mooie tocht voor de boeg naar de Raleigh vallen. Het natuurgebied in centraal Suriname. Ook hebben we fietsen waarmee we al een tochtje gemaakt hebben naar Nieuw Amsterdam. We gaan nog naar Groningen en Domburg.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten