Hoge verwachtingen

Vandaag de eerste dag op school. Om even voor zeven heb ik Mark afgezet bij de lokale bibliotheek en om kwart over zeven was ik op mijn werk. Meteen het rooster bekeken en de les, HBO wiskunde, waarvoor ik was ingeroosterd zou beginnen om 11 uur.
Even een moment om me in te lezen en te overleggen wat precies de bedoeling is. Her en der hoor ik geruchten: 'gecertificeerd programma', 'examenbundels die precies gevolgd moeten worden' en 'vol programma waar niets meer bij past'.

Ik begin me langzaam af te vragen of het programma wat ik in mijn hoofd heb hetzelfde moet zijn of worden als er gespeculeerd wordt en wil graag de directeur spreken voor mijn les begint, maar helaas zit deze de hele ochtend vast in vergaderingen.
Ik bereid een eerste les voor, gebaseerd op een korte voorstel ronde en een boek over rekenvaardigheden die ik meegenomen heb uit Nederland en die we onze toekomstige studenten aanraden om zich in te werken. Hoe deze les er precies uit gaat zien weet ik niet maar ik heb nog hoop de directeur te spreken. Tot de bel gaat.

Mijn les moet beginnen. De studenten zijn al aanwezig en druppelen langzaam het lokaal in. Ik ga ook maar naar binnen en begin een korte introductie waarbij ik mezelf voorstel en vertel waar de studenten in het HBO in Nederland tegen aanlopen. Ik zet een som op het bord.

'Dit is wat de studenten in Nederland in de eerste lesweek van hun HBO opleiding moeten vereenvoudigen. Laten we dit samen proberen.' De studenten zetten grote ogen op maar schrijven de som over en proberen goed mee te doen.
Wat simpele voorbeelden volgen zoals 3(a^2 - 2a) die beide kanten op kan wat betreft vereenvoudigen en natuurlijk alle regels die ze nodig hebben om een som als dit op te kunnen lossen. We doen het stapje voor stapje en als eerste heb ik ze al gezegd dat het antwoord 1 moet zijn. Maar hoe komen we daar.
Tijdens de som loopt een begeleidend docent binnen die even kijkt en dan de directeur erbij haalt, die ook even kijkt en weer vertrekt. Ik ga gewoon door, tot de som helemaal opgelost is. De studenten lachen en juichen als de hele uitwerking op het bord staat en ik geef ze de tijd en ruimte om vragen te stellen en alles op te schrijven. (Kennelijk heel belangrijk hier, die minuut pauze om te schrijven. Misschien moeten we dit ook eens in Nederland invoeren, dan schrijven de studenten misschien nog eens wat op!)

Het programma vervolgt zijn weg en na afloop, als de studenten hun huiswerk meegekregen hebben op een stencil, krijg ik eindelijk de directeur te spreken. Ik leg mijn stapel materiaal op tafel en vertel hem wat mijn plannen zijn. Hij heeft eigenlijk een soortgelijk idee, geeft me vrij spel om te doen met deze studenten wat mij goed lijkt, onder de voorwaarde dat ik het programma zo maak dat iemand anders het ook kan geven en dit volledig uitschrijf. Ook vraagt hij mij, als ik vraag naar het "certificaat" om de einddoelen helder op te schrijven zodat hij bij het ministerie kan informeren of hier een certificaat voor gemaakt kan worden en eilandbreed getrokken kan worden.
Het enige verbeter punt dat de directeur me kan geven aan de hand van het korte lesinterval dat hij gezien had is dat ik langzamer moet praten. (Weer die minuut pauze om te schrijven!)

Mooie plannen dus. Ik ga waarschijnlijk nog wel de hulp inroepen van enkele collega's om het programma helemaal mooi te krijgen, want dat is zeker mijn doel hier, of tenminste een van mijn doelen.
Ik merkte wel dat ik eigenlijk nog echt toe ben aan vakantie.. Rustig aan dus dit weekend. Alhoewel, de regatta en de dag van de lach staan al op het programma.

Dit zijn nog de flamingo's en de kust bij westpunt van afgelopen woensdag.