Di promé dia

Met een kleine vertraging vanwege de sneeuw in Nederland vertrokken we voor onze negen-en-een-half uur durende vlucht naar Curaçao. Ik heb me prima vermaakt in mijn stoel in het midden in een rij van vier, niet aan het gangpad, niet aan het raam (een tip voor als je gaat vliegen, zet je wekker, desnoods middernacht om als eerste in te checken! je voorkomt dat je de slechtste plaatsen in het vliegtuig hebt..) door vijf films te kijken.

Eenmaal op Curaçao werd het al warm voor we het vliegtuig uit waren. De winterkleren van ons afstropend zijn we door de douane gegaan en hebben we onze koffers gehaald. Buiten werden we opgewacht door een aardige man met een bordje "Opfer-Ruting". Dat was voor het eerst. Een echte luxe om zo opgehaald te worden. Op weg naar zijn auto heb ik ook nog maar die extra rok uitgetrokken. Pff, zo warm

Inmiddels zitten we in het huis, waarvan we de sleutel nog moeten delen, en hebben een auto. Het huis is veilig afgesloten met een hek en heeft meer kamers dan we kunnen gebruiken. Lege kamers ook vooral. We zitten maar twee weken in dit huis, daarna gaan we naar de studio. Ik vermoed dat die wat gezelliger is, maar ik hoop wel dat we het terras van het huis mogen blijven gebruiken. Ook heb ik al bedacht dat ik een van de stoelen meeneem naar de studio ;-)

We zijn di promé dia (de eerste dag) meteen naar het strand gegaan. Nos a lánda (we hebben gezwommen). Verder kon ik lekker lezen en Mark snorkelen.

En Mark heeft ook nog de rest van de baai verkend terwijl ik aan het lezen was.

Ik heb het snorkelen ook nog even geprobeerd maar helaas is ons luchtbed lek (je had er plak spullen bij moeten doen Janne ;-) En gezien ik vissen er eng uit vind zien was het snorkelen voor mij niet zo'n succes. Maar ieder zijn eigen ding.

Verder zijn we naar Punda geweest. Mango-smootie op het terras aan de baai en er dan achterkomen dat je de pinpassen in de kluis thuis gedaan hebt en geen geld bij je hebt om uit eten te gaan. Ach ja. Subway is ook wel lekker.