Rekenfoutje

Door het maken van een rekenfoutje hebben we de afgelopen weken meer geld gehad dan we hadden voorzien. Zo hebben we een tour kunnen maken naar de zee om daar de schildpadden te zien.

dit is niet een schildpad...

De tour die we ondernamen begon bij Paramaribo noord waar we op een bootje stapten en via de Suriname rivier en de Commewijne rivier naar ons overstappunt zouden worden gebracht. Hier zouden we van de “grote boot” naar een kleinere boot gaan om via het moeras naar de zee te reizen. Maar eerst hebben we op het punt waar beide rivieren in elkaar samenvoegen naar dolfijnen gezocht. Deze waren snel gevonden en hadden er plezier in om door de golven duikend om onze boot heen te springen.

...en dit is niet een dolfijn...

Met kleine, snelle wendbare bootjes zijn we door het moeras gevaren. Het landschap was hier heel verassend mooi. Schemerige bossen afgelost door grasvelden met alleen lage struiken en dan de wetenschap dat het alleen maar bossen en grasvlakte lijken en dat het in werkelijkheid allemaal water is waar dit landschap zich drijvende in houdt.

...en dit is niet een grasvlakte!

Af en toe grote meren en ook hebben we mangrovebossen doorkruist. De tocht duurde ongeveer anderhalf uur en hoe verder we naar de zee en het mangrovebos kwamen, hoe meer muggen ons kwamen lastigvallen.

In deze twee werelden waren niet alleen de bomen verdubbeld, maar ook de muggen

Eenmaal bij de zee hadden we een prachtige lucht en enkele van de groep zijn meteen het water in gedoken. Het viel me echter op dat ook hier nog steeds erg veel muggen aanwezig waren. Er werden rokerige vuren aangelegd om de hut heen en toch werden we nog steeds belaagd.

de prachtige lucht. 

's Avonds zijn we in de bootjes op zoek gegaan naar kaaimannen. We hebben er een gevonden, maar anders dan bij Knini Paati werd hier de kaaiman gevangen zodat iedereen hem vast kon houden. Aan de ene kant was dit bezwaarlijk, zo'n beest wordt namelijk weggerukt van zijn leven om interessant te doen voor de toeristen. Aan de andere kant vond ik het wel heel interessant om een keer een soort krokodil vast te houden. Ze zijn veel zachter dan je denkt als je ze ziet.

De weggerukte kaaiman was zelf ook bezig om iets uit het leven te rukken: hij had een slang gevangen!

Na de kaaimannen hebben we ook nog enkele schildpadden gezien en ik moet eerlijk zeggen dat het best leuk is om zo'n schildpad bezig te zien, maar het duurt ook allemaal erg lang en is eigenlijk allemaal hetzelfde. Wat ook wel enigszins irritant was was dat de gidsen allemaal iets anders zeiden en stellig van hun eigen gelijk soms zelfs naar je gingen snauwen om je op je "plek" te wijzen. Ook is het eigenlijk heel jammer dat enige tijd geleden mensen honden hebben meegenomen naar het strand van Matapica. Ze zwerven inmiddels over het strand en leven van schildpadeieren en kleine schildpadjes van de bedreigde soepschildpad en de lederschildpad. En het worden er meer. Een hond was namelijk zwanger toen we daar waren. De gidsen doen hier niets aan terwijl het toch makkelijk zou zijn om die honden te vangen en van het strand af te halen. Ze kunnen er zelf immers niet weg.

Soepschildpad en lederschildpad. Uit de naam valt af te leiden wat voor nuttige beestjes het zijn.

Na onze tocht hebben we het een week rustig aan gedaan in Paramaribo met verschillende kunstmarkten en een bezoek aan onze Nederlandse buurvrouw die hier tijdelijk verblijft. Ook hebben we bezoek gehad van een nieuwe vriend die we op Knini Paati hebben leren kennen. Maar gisteren hadden we opeens weer zin om iets te gaan ondernemen.

Bette met de lust iets te ondernemen.

Mark en ik zijn van Paramaribo via Uitkijk en Hamburg naar Groningen gefietst en terug. Dit is een toch van ongeveer 100 kilometer in de tropen. We waren om kwart over 8 vertrokken en rond kwart over 11 in Groningen. Daar hebben we geluncht en rustig ergens gezeten tot half drie ongeveer. Toen zijn we via de oost-west verbinding weer terug gefietst naar Paramaribo. Een ding kan ik mensen die in Suriname willen gaan fietsen meegeven. Vermeid de oost-west verbinding. De weg is slecht en ze auto's reiden er een stuk harder dan elders. We hadden ook nog eens wind tegen en waren uitgeput toen we weer thuis kwamen. Wel leuk was het huis dat we onderweg tegen kwamen. Als je het bordje leest zou je toch denken dat er iets is mis gegaan. Maar het is toch echt een inzamel punt voor recycling.

Op het bord staat: AUB geen petflessen hier deponeren.
Alle bijschriften zijn mede mogelijk gemaakt door Mark.

Wat betreft de rekenfout die ik eerder noemde.. ach ja. We hebben nog net genoeg om van te eten en hadden de andere tour die we gaan doen al betaald. En als we terug zijn in Nederland komen we gewoon bij iedereen een keer eten ;-)

Van de zon naar de regen (en de zon)

Het afscheid op Curaçao was kort. De presentatie stond al gepland terwijl het programma nog niet af was, Mark ging een week terug omdat zijn moeder plotseling ziek geworden was en de laatste week ging in. Tijdens de laatste vergadering heb ik kort de mensen toegesproken en het afscheidscomité dat ons zou uitzwaaien bestond uiteindelijk alleen uit Bas, onze auto verhuurder die ons naar het vliegveld bracht. De rest is niet komen opdagen.
Inmiddels ben ik in Suriname, waar de regentijd bezig is. Zon en regen wisselen elkaar gelukkig af, maar als het regent dan merk je dat meteen. Onweer en bliksem horen hier namelijk vaak bij.

Mijn stage heb ik goed afgesloten, maar het programma is nog niet klaar. De hoofdlijnen wel, en de inhoud ook, maar vooral de toetsen zijn nog niet allemaal gemaakt. Nu is dat ook niet mijn taak. Ik heb de toetsmatrijzen gemaakt, dus de docent weet hoe de toetsen gemaakt moeten worden. Alleen is het natuurlijk fijn om niet terug te komen van vakantie en meteen drie toetsen moeten maken. Deze worden namelijk als herhaling al in week 3 gegeven. Ach. Ce la vie.

Op Curaçao bleven mensen me vragen of ik wilde blijven. "Je vindt het vast fantastisch hier." "Blijf bij ons werken." "Waarom ga je nou weer terug naar Nederland?" Ik heb maar niet gezegd dat ik Curaçao vind stinken en de natuur eigenlijk heel erg vind tegenvallen. Verder kon ik er niet fietsen, is het er veel te warm en droog voor me en begon mijn huid van de hitte en vervuiling vreemde vormen aan te nemen. Ik ben blij dat de bult op mijn hooft hier in Suriname niet weer is terug gegroeid na het weghalen. Dat heeft hij op Curaçao wel nog twee keer gedaan. Sowieso langs bij de huisarts bij terugkomst om te kijken wat het nou eigenlijk was.
Afgezien hiervan heb ik het natuurlijk wel naar mijn zin gehad en heb ik veel leuke dingen gedaan.

Suriname is in elk geval anders. Het is er minder stoffig heet, de mensen zijn oprecht vriendelijk en het land lijkt niet gefixeerd te zijn op Amerikaanse toeristen en Nederlandse stagiaires. Echt een verademing. Hier kan ik op mijn fiets stappen en naar de stad toefietsen zonder omver gereden te worden. Dat had misschien ook wel gekund op Curaçao, maar iedereen bleef daar maar roepen dat het echt niet kon. Zelfs de reisgidsen.


Suriname is mooi. Er is natuur. Afgelopen vier dagen hebben Mark en ik doorgebracht op Knini Paati. een klein eiland midden in de Boven Suriname rivier. Een tochtje wat ons in de schoenen geschoven is door onze huisgenoot hier in Paramaribo. Hierboven is het eiland te zien.

In het binnenland kan je per korjaal komen. Dit is een lange houten boot waar je het gemakkelijkste achter elkaar zit. De rivier is net zoiets als de hoofdweg. Korjalen varen af en aan met mensen of vracht. Een andere manier van reizen is er bijna niet. Langs de rivier liggen dorpen aan elkaar geknoopt in de jungle. Het lijkt net een lintdorp, maar de jungle ligt er toch nog echt wel tussen, wat niet het gevoel geeft dat het er heel dicht bevolkt is. Toch wonen er veel mensen langs deze rivier. Een dorp bevat al snel 4000 mensen en de grotere dorpen nog meer.

Bij Knini paati is een soela te vinden. een stroomversnelling. Deze zijn er veel in de rivier. In deze soela is het heerlijk zwemmen, al moet je vaak meer klimmen tegen de stroming dan dat je echt zwemt. In de rivier bevinden zich vele dieren die enigszins gevaarlijk zijn zoals de kaaiman, de anaconda, piranha's en sidderalen, maar gezien de rivier zo snel stroomt is het niet echt onveilig.

Mark en ik hebben hier dus vier dagen gelogeerd en we hebben in de omgeving verschillende tochten gemaakt. Zo hebben de dorpen in de buurt bezocht en hebben we de marron cultuur leren kennen. Ook hebben we een korte jungle tocht gemaakt. We zijn nu weer terug in Paramaribo, maar we gaan nog een keer terug en we hebben nog een mooie tocht voor de boeg naar de Raleigh vallen. Het natuurgebied in centraal Suriname. Ook hebben we fietsen waarmee we al een tochtje gemaakt hebben naar Nieuw Amsterdam. We gaan nog naar Groningen en Domburg.

Geen bericht

Ik had belooft om mijn blog weer meer bij te houden, maar na de dood van mijn lieve kat Wolkje heb ik geen behoefte meer om verhalen te vertellen.

Niet dat ik heel verdrietig ben, meestal is het heel onwerkelijk dat ze er niet meer is terwijl ik zo ver weg ben, maar toch heb ik niet zoveel te zeggen. Voornamelijk ben ik bezig met mijn programma, wat inmiddels bijna klaar ben, zit ik veel op faceboek en kijken Mark ik naar startrek. Ik ga naar school en geef mijn lessen. We gaan ook nog uit af en toe, alhoewel dat een tijdje minder geweest is, doen af en toe gezellige dingen.

Maar het gevoel dat we het meeste wat hier te doen is al wel zo'n beetje gedaan hebben heft de overhand. Het is voornamelijk afwachten tot we naar Suriname gaan en daarna weer terug naar Nederland.

Ik zal nog wel een leuk verhaal posten over mijn afscheidsfeestje bij de MTS. Of misschien nog over mijn overdracht presentatie. Dus heb geduld en er volgt wel weer een verhaal. ;-)

Boycott Monsanto

Even iets heel anders... Namelijk de oproep om een van de grootste bedrijven in de Verenigde staten te boycotten. Monsanto.

Dit bedrijf veroorzaakt over de hele wereld narigheid en ellende door hun giftige stoffen en het aanvragen op patenten op voedsel.

Als ze zo door gaan hebben wij in de toekomst niets meer te zeggen over ons eigen eten en mogen we dit zeker niet meer zelf verbouwen. 

voor als je wilt zoen hoe slecht ze zijn... 

https://www.youtube.com/watch?feature=player_embedded&v=xp5UHqt3Tcg

http://www.thefutureoffood.com/onlinevideo.html

En hoe je ze kan boycotten is door niets meer te kopen wat zij maken. Print de onderstaande lijst uit en koop niets hiervan. Voor mij is het ook moeilijk. Ik zie mijn shampoo, mijn pindakaas, mijn wasmiddel en nog meer voorbij komen, maar dat moet dan maar even..

http://fracturedparadigm.com/2013/04/02/boycott-monsanto-a-simple-list-of-companies-to-avoid/
https://www.dropbox.com/sh/4kd9b4s68otffmk/KXasDZi06f

Campo

De tijd gaat langzaam, maar aan de andere kant heel snel. We hebben nog zes weken te gaan hier op Curaçao en we zijn al druk bezig met de plannen voor Suriname. We weten al waar we slapen en we hebben zelfs al enkel tours uitgezocht waar we aan deel willen nemen.

Verder ben ik druk bezig met mijn project. Het krijgt steeds meer vorm en afgezien van de details is het programma al bijna klaar. De belangrijkste dingen die nog gedaan moeten worden zijn het uitzoeken van de lesstof voor meetkunde en het invullen van de twee projecten die nog volgen. De rest is voornamelijk het schrijven van instructies en lesvoorbereidingen.

Ook ben ik weer bezig met schilderen. Ik had mijn moeder gevraagd om mijn verf voor me mee te nemen en dat heeft ze gedaan. Ik heb inmiddels enkele dingen gemaakt, zoals deze boom hieronder.

Afgelopen zondag waren Mark en ik op weg naar playa Lagun, waar we vaker gaan snorkelen. Op weg erheen hadden we echter wat problemen met de ruil auto. Onze "eigen" auto krijgt momenteel een service beurt en nu hebben we tijdelijk een andere auto. Nu hebben de auto's die Bas verhuurd allemaal een eigen gebruiksaanwijzing en van deze auto was ons bekend dat de koelvloeistof veel moest worden bijgevuld omdat er ergens een klein lek zat. 

Helaas weten Mark en ik niet veel van auto's en hadden we dus wel braaf het kleine tankje aan de zijkant bijgevuld, maar niet de hoofdtank voor in de auto. Dus jullie kunnen al raden waarmee we ineens aan de kant van de weg stonden.

Gelukkig heeft Bas altijd tijd om te helpen en nog geen half uur nadat we hem gebeld hadden stond hij bij ons en heeft hij de hele tank bijgevuld zodat we weer verder konden. 

Lagun was mooi, zoals meestal. Ik ben zelf ook mee geweest om te snorkelen en wat ik het meest bijzonder vond was de enorme school kleine zilveren visjes waar we door heen zwommen. Daarnaast stond de zon al laag toen ik ging snorkelen, wat ervoor zorgde dat de bodem van de zee bedenkt was met regenboogkleuren. Dat vond ik misschien nog wel mooier dan de visjes. Maar vooral het totaalplatjes was erg bijzonder. 

Als afsluiter zal ik jullie vertellen dat Mark en ik gisteravond naar Campo geweest zijn, samen met Jory en Thara. De rosse buurt van Curaçao. Lady's night om precies te zijn. Ik moet zeggen dat er mooie meisjes tussen zaten die stripte, maar dat ze helemaal bloot zouden gaan had ik niet verwacht. Er was ook wel een mooie man bij, een cowboy. 

Helaas is het gebruikelijk dat de strippers het publiek in gaan, voorgegaan door een man met een microfoon die mensen aanwijst in de zaal en nogal lame commentaar geeft als "wauw", "lady's night" en "oh yeah" op de meest willekeurige intervallen. Deze commentator wijst dus mensen aan en de stripper gaat deze mensen dan "berijden". Erg ongemakkelijk kan ik eerlijk zeggen. Ik heb namelijk niet echt de behoefte om aangerand te worden door een vreemde man. 

Tijdens het eerste optreden zijn we dus maar halverwege naar buiten gevlucht en daarna zijn we ergens achteraan gaan staan. Dat was best oké. 

Koninginnedag

Afgelopen dinsdag was het koninginnedag. Mijn favoriete feestdag en de laatste tot we de volgende koningin krijgen. Gelukkig hebben we vanaf volgend jaar koningsdag ;)

Toen wij hier in het westen wakker werden was onze koning al gekroond. Dus heb ik tijdens het ontbijt naar uitzending gemist gekeken om te kijken hoe dit allemaal verlopen was. Mark heeft ondertussen in de tuin lekker zitten schrijven.

Na de tekenoverdracht heb ik me in oranje gehuld en ben ik samen met Mark (in een wit t-shirt, want zo hadden de anarchisten dat opgeroepen) naar de koninginnedag markt geweest in Punda.

Het parkeren was een ramp, gezien iedereen natuurlijk op de gratis parkeerplaatsen wilden staan en het centrum in wilde. Maar gelukkig kreeg ik redelijk snel een plekje door een mevrouw die eruit wilde voor te laten gaan.

De Markt zelf werd redelijk overspoeld door "professionele" marktkooplui. Hier en daar was een stalletje van mensen zelf. En natuurlijk was er ook veel muziek. We waren net op tijd bij Otrabanda om het einde van het Koningslied me te krijgen. Dat hebben jullie in Nederland ook gehoord heb ik vernomen.

Mark en ik hebben in ieder geval een paar rondjes gelopen, onderbroken door een ijsje en twee terrasjes. En we hebben precies vijf dingen gekocht. Een heel leuk tasje met een edelsteen sluiting, een doek voor aan de muur thuis met hierop een soort pirateneiland geschilderd met bootjes, een cd met lokale muziek en twee planten voor in de tuin.

De doek hangt hier al aan de muur en de planten staan prachtig in twee opengeknipte plastic watertanks die mijn moeder hier had achter gelaten. Ze maken Mark zijn schrijf hoekje buiten een heel stuk mooier, dus die aankoop is al goed geslaagd.

Na onze rondjes lopen en het aanschaffen van twee planten zijn we terug gegaan naar de auto en naar onze studio. Thuis heb ik tijdens het koken de kerkelijke plechtigheid bekeken en daarna hebben we nog een film gekeken. Een rustig dagje verder dus.

Ascension baai

Vandaag weer eens ouderwets op avontuur geweest. We hadden al eerder geprobeerd om bij het landhuis Ascension de baai en de wandelpaden te vinden, maar tot nu toe geen succes gehad. Vandaag waren we op weg naar Shete Boca, toen ik opeens een soort wandelkaart zag hangen, onder een afdakje. We waren er meteen voorbij met de auto, maar hebben even verderop de auto gekeerd en zijn terug gereden. En daar was het dan. De wandelpaden rondom het landhuis en de baai Ascension. 

We zijn meteen naar de parkeerplaats gereden en hebben de eerste wandeling gemaakt. Deze leidde ons naar de mond van de baai, waar de golven overgaan in zacht kabbelend water. De baai zelf is heel ondiep en het strand hier is volgens het bordje heel geschikt voor kleine kinderen, zelfs zonder begeleiding.

Na even op een bankje bij de zee gezeten te hebben zijn we via het "pad" landinwaarts terug gelopen naar de parkeerplaats. Dit pad hield opeens op bij twee autowrakken die gekanteld dwars over de weg lagen en met een hoop aarde, stenen en andere troep een duidelijke wegversperring vormde. We zijn weer een stukje terug gelopen, via een ander pad maar kwamen met het volgen van de gele paaltjes toch weer bij de versperring uit. Hier zijn we dus maar overheen geklommen en zo konden we de laatste 20 meter naar de parkeerplaats lopen.

Bij de parkeerplaats was ook een picknicktafel onder een groepje bomen en hier hebben Mark en ik de rest van onze middag gespendeerd. Mark met het uitzoeken van allerlei gedichten uit zijn boekje en ik eerst met het schilderen van de zee (een goede eerste poging, maar afgezien van het kleurverloop ondersteboven realistischer) en het lezen van een boek.

Het was weer een fijne zondag middag.