Ascension baai

Vandaag weer eens ouderwets op avontuur geweest. We hadden al eerder geprobeerd om bij het landhuis Ascension de baai en de wandelpaden te vinden, maar tot nu toe geen succes gehad. Vandaag waren we op weg naar Shete Boca, toen ik opeens een soort wandelkaart zag hangen, onder een afdakje. We waren er meteen voorbij met de auto, maar hebben even verderop de auto gekeerd en zijn terug gereden. En daar was het dan. De wandelpaden rondom het landhuis en de baai Ascension. 

We zijn meteen naar de parkeerplaats gereden en hebben de eerste wandeling gemaakt. Deze leidde ons naar de mond van de baai, waar de golven overgaan in zacht kabbelend water. De baai zelf is heel ondiep en het strand hier is volgens het bordje heel geschikt voor kleine kinderen, zelfs zonder begeleiding.

Na even op een bankje bij de zee gezeten te hebben zijn we via het "pad" landinwaarts terug gelopen naar de parkeerplaats. Dit pad hield opeens op bij twee autowrakken die gekanteld dwars over de weg lagen en met een hoop aarde, stenen en andere troep een duidelijke wegversperring vormde. We zijn weer een stukje terug gelopen, via een ander pad maar kwamen met het volgen van de gele paaltjes toch weer bij de versperring uit. Hier zijn we dus maar overheen geklommen en zo konden we de laatste 20 meter naar de parkeerplaats lopen.

Bij de parkeerplaats was ook een picknicktafel onder een groepje bomen en hier hebben Mark en ik de rest van onze middag gespendeerd. Mark met het uitzoeken van allerlei gedichten uit zijn boekje en ik eerst met het schilderen van de zee (een goede eerste poging, maar afgezien van het kleurverloop ondersteboven realistischer) en het lezen van een boek.

Het was weer een fijne zondag middag.

Curacao doet niet alsof het regent, het regent gewoon...

“hmm, waren we nu maar met de auto gegaan” zei Mark toen we vanmiddag uit de winkel kwamen. Het regende. En niet een klein beetje ook, het regende hard. Meestal op curaçao is dit hard en kort, maar de hele wereld leek grijs. Kennelijk kon dit wel even gaan duren. We probeerde nog een stukje te overbruggen richting onze auto, die bij de eerste winkel geparkeerd stond waar we heen gegaan waren, bijna 800 meter verderop. Een klein stukje wandelen leek ons een prettig idee. Maar nu zaten we vast.

Vrijdag toen ik op school was had het ook al geregend en toen stonden de studenten en ik vanonder een afdak te kijken naar de druipende wereld. Een collega sprintte met grote passen de open trap op naar ons balkon en zei lachend dat we toch niet van suiker waren.

Nu zijn we inderdaad niet van suiker. En door en door nat worden is best leuk in je eigen tuin, waar je snel naar binnen kunt als het te veel wordt om je af te drogen, of aan het strand, waar je toch de zee in wilt, maar in een grijze wereld waar de wind blaast en niet alleen jij, maar ook je koopwaar nat wordt, is dit een minder vooruitzicht.

Mark en ik zaten dus vast. Onder een afdak voor een gesloten winkel. Enkele treden van tegels en een vlagende regen die probeerde ons te raken als we te dicht bij de straat kwamen. Hier zijn we maar gaan zitten, op de tweede trede, terwijl het water langzaam naar beneden stroomde over de trap en we zagen hoe de wegen rivieren werden.

Mark heeft voorgelezen uit een dichtbundel die hij voor zijn verjaardag gekregen heeft en we hebben gepraat over de betekenis van gedichten. We hebben naar de auto’s gekeken die watergolven tevoorschijn toverde en gevaarlijk hard op andere auto’s af reden zonder zich bewust te zijn van de gladheid van de wegen. Een enkel jongen die de regen durfde te trotseren op zijn stuntfiets. En de regendruppels die met grote kracht op de geparkeerde auto voor ons neerspatte als spetterend vuurwerk.

Wachtend tot de regen voorbij zou zijn.

Inmiddels zijn we thuis, hebben een serie gekeken en gegeten. Het is 7 uur later en het regent nog steeds…

Jubileum

Het afgelopen weekend hebben Mark en ik ons houten jubileum gevierd. 5 jaar getrouwd en 10 jaar samen. We hebben zaterdag heerlijk gedanst bij Zanzibar en zijn op zondag naar Sint Michiel geweest.

Daar heeft Mark geklommen en hebben we door het bos gewandeld. Ook hebben we daarna op een terras aan het water gegeten hebben.

Er was hier ook een mooie zonsondergang. Met mooie kleuren in de lucht.

vakantie af

Hallo allemaal,

de vakantie is weer voorbij. Het valt me moeilijk om opeens weer aan de slag te moeten. Vooral omdat ik, zoals ik altijd doe, van plan was wat dingen in de vakantie te gaan doen en ik dat natuurlijk niet gedaan heb. Maar ik had een goed excuus. Mijn moeder en tante kwamen me namelijk opzoeken.

Hier zijn we bezig met de afdaling nadat we de christoffelberg beklommen hadden. Een heuse berg, met zware klimstukken.

En daarna kwam ook mijn vader op bezoek. van hem heb ik nog geen foto's op mijn computer staan, maar er zijn er al enkele op facebook te zien.

Ik heb gemerkt dat een groot verschil met mijn vorige grote reis en blog is dat er nu veel "snellere" manieren zijn om mensen op de hoogte te stellen en reacties te krijgen. Facebook had ik nog niet toen ik naar Afrika ging. En skype wel, maar dat hadden de meeste andere mensen nog niet.
Maar ik zal mijn best doen om toch ook mijn blog enigszins op de hoogte te houden van alle gebeurtenissen.