Onverwachte zondagtocht

S' ochtends vroeg kwam de tuinman langs. Na even gepraat te hebben hoorde hij dat Mark een schrijver is. Gezien hij vond dat een schrijver goede inspiratie nodig heeft en hij een goed uitzichtpunt tegenover zijn huis had vroeg hij ons mee te gaan op een expeditie. 

 In plaats van naar de noordkust, wat we van plan waren, of naar Mambo beach, waar de buurjongens ons voor uitgenodigd hadden, hebben we onze bergschoenen aangetrokken en zijn we met de tuinman meegegaan.

We zijn door bosjes gekropen, hebben prikplanten en cactussen vermeden en hebben verschillende soorten terrein beklommen, soms glippend en glijdend, soms wegzakkend in de brosse ondergrond. Uiteindelijk kwamen we bij een bergtop met uitzicht over de stad.

Na afloop hoorde we dat wij de eerste mensen in ongeveer 5 jaar waren om deze top te beklimmen. De tuinman, Richie had dit eerder al vaak gedaan maar had het enige tijd druk gehad met zijn werk.

Via een kortere en steilere weg zijn we terug gelopen naar het huis van Richie, ook omdat zijn pet naar beneden gewaaid was en we deze moesten gaan halen. Hier hebben we ook nog een vriend van hem ontmoet die enkele jaren in Nederland gewoond heeft waar we even mee hebben zitten praten.

Mark en ik hadden het er eerder over gehad dat we eigenlijk nauwelijks lokale mensen kennen, maar nu hebben we toch een zondagmiddag doorgebracht zoals de lokale bevolking doet, in de schaduw op het terras met een koel drankje.

Richie heeft ons ook zijn werkplaats laten zien en het was verbazend om te zien dat hij eigenlijk goudsmid is van beroep. Het leuke is dat ik de werkbank en attributen al herkende voor hij iets kon zeggen.

Euforie en enthousiasme

Hallo allemaal, een tijdje geleden alweer. En in een hele andere stemming.

Na mijn gesprek op donderdag ben ik druk bezig geweest met een nieuwe planning en met de lesstof op een goede volgorde leggen. Het is heel fijn om meer ruimte in mijn programma te hebben en gezien ik donderdag middag ziek werd en hierdoor ook nog een les miste was ik helemaal blij dat ik een jaar heb voor mijn programma.

Zondag, toen ik weer beter was hebben Mark en ik, totaal onverwacht, de noordkust verkend. We zouden eigenlijk naar het strand gaan, wat we daarna ook nog gedaan hebben, maar daardoor hadden we onze camera niet bij ons. Het was opeens een soort verlaten woestenij met geiten en de zee in de verte. We zijn helemaal naar de kust gelopen, over versteend en soms afgebroken koraal. De zee die regenbogen tegen de kust sloeg. Het was prachtig. En geen zorgen allemaal, we gaan dit weekend terug met camera.

Maandag heb ik nog rustig aan gedaan maar dinsdag en woensdag ben ik hard aan de slag gegaan. Inmiddels zijn de eerste lesplannen klaar, de lesstof is uitgezocht en ik ben begonnen aan een map waarin dit alles verzameld kan worden. Nu nog een proefwerk en een overzicht van de eindtermen waar een geldig certificaat aan gehangen kan worden. Best lastig zonder inspiratie. Maar dat komt wel een keer midden in de nacht.

Donderdag heb ik mijn eerste stage les gehad en heb ik (weer eens) onvoorbereid voor de klas gestaan. In de pauze heb ik het boek opgehaald en na de uitleg van mijn stagebegeleider over de sinus functie zei ze spontaan dat ik het wel vandaar verder kon. Dat heb ik ook gedaan, met behulp van het boek en het ging best goed.

En vandaag had ik de 4de/5de les van het HBO wiskunde programma. Een enthousiaste klas met jongens en meisjes die echt hun best doen en mee doen in de les en een begeleider die tevreden is over wat hij gezien heeft in mijn les.

So far so good..

En het gaat verder...

Vandaag heb ik mijn "stagebegeleider" gesproken om te horen hoe het nou allemaal zit. Ik geef namelijk al enkele weken les voor HBO wiskunde, maar de laatste les kwam ik erachter dat het geen vierdejaars zijn maar derdejaars (hun?) en bovendien moest ik nog voor mijn stage ergens worden ingeroosterd om les te geven.

Keurig op tijd kwam ik vanmorgen om half 9 aan op school en heb ik eerst het HBO wiskunde programma op tafel gelegd. Even kijken of we allemaal op dezelfde lijn zitten:

Of ik ook het programma van de UNA al had gekregen, de lokale universiteit?

 Eh, nee.

O, dat was wel onhandig want die stof moest in het programma zitten. Waar was mijn programma op gebaseerd?

 Wel, vwo wiskunde b eindexamen eisen.

O dat klonk prima. Het rooster was duidelijk tot de zomervakantie en daarna?

 Dan ben ik terug in Nederland.

O, maar het programma zou duren tot januari 2014. Daarom waren het nu ook derdejaars die ik les gaf.

 Ah. Handig om te weten. Nou dan maak ik het programma op schrift en dan moet iemand anders het geven.

Ja dat kon wel. Ze hoopte hun beste docent er op te zetten.

 Weet deze dat al?

Nee dat zag die persoon wel op het rooster.


Gelukkig weet ik dat de docent die ze er op zetten een goede is en is zij ook mijn stage begeleider voor de lessen die ik ernaast geef. Ook heeft ze al half gehoord bij het afspreken over mijn stage lessen dat ze ingeroosterd gaat worden. Ik heb ook geopperd dat een tweede docent die Nederlands geeft ook heel geschikt is om het programma te doen omdat de les uit twee delen bestaat. Dat vonden ze ook een goed idee. Ik heb denk ik ook al iemand op het oog, maar dat ga ik later nog pijlen. Eerst moet het programma nog even twee keer zo lang worden. Iemand nog tips?

Wat voelt als radiostilte

Zondag was de Gran Marche van het Carnaval. Op facebook heb ik ook al de foto's neergezet. Maar hieronder nog een paar foto's.

Verder moet ik eerlijk zeggen dat Mark en ik het al weer een beetje gehad hebben. We zijn wel weer klaar om naar huis te gaan. Heimwee enzo. Ik heb het misschien toch onderschat hoe moeilijk het is om je huisje boompje beestje achter te laten gezien ik de vorige keer nog geen huis en geen beest had en mijn boom bij mijn moeder kon verblijven.

Wat natuurlijk ook niet helpt is de dingen die ik thuis vergeten ben. Maar hopelijk komen die nog mee met mijn moeder als het gevonden is bij mijn schoonouders. We houden gewoon nog even vol.

ps. leuke reacties op mijn blog zouden waarschijnlijk helpen ;-) en vanaf nu kan iedereen reageren.. :)

Tot en met Mark's verjaardag

Sinds 1 februari zitten we nu in studio B naast de woning waar we eerst zaten. Deze is leuker ingericht, badkamer grenzend aan de slaapkamer inplaats van buitenom en meer kasten. Enkele nadelen: elektrische tweepits kookplaat, ontbrekend servies en kookgerei en een gedeeld terras. Het servies wordt aan gewerkt, naar zeggen van de beheerder. Dat moet nieuw worden ingekocht.

De afgelopen dagen hebben we verschillende dingen gedaan. Een daarvan was weer naar het strand bij Lagun, waar we eerder ook al geweest zijn. En op donderdag hadden we opeens het spontane idee om oostpunt te gaan verkennen. Helaas blijkt de oostpunt geheel privé terrein te zijn.

Het laatste stuk waar mensen morgen komen is een afgesloten terrein waar villa's staan, met golfbaan, haven voor privé jachten van minstens 15 meter en een heel luxueus hotel. Voor de mensen die me in Afrika ook al volgden kan ik de vergelijking maken met Woodlands Hills. Daar leek het namelijk verdacht veel op.

Gelukkig staat er een hotel, dus ben je als gast welkom om door het landschap te rijden. Zolang je maar niet verder gaat dan het hotel want dan kom je bij een dorpje waar de arbeiders wonen die de tafelberg afgraven. Een plaats die voor buitenstaanders niet toegankelijk is.

Mark is bij de haven maar ergens bovenop geklommen om mooie foto's te kunnen maken, hierbij een mooie blauwe streep van zijn schoen achterlatend op het beige hokje

En mijn lieve Mark was afgelopen vrijdag jarig. Op facebook heeft hij vele verjaardagswensen ontvangen en van mij heeft hij een mooie kaart en een eerste duikcursus cadeau gekregen.

Helaas liep dit iets anders dan verwacht. De duikinstructeur was niet ter plaatse en zijn "buurman" heeft Mark bestolen. Gelukkig vond hij het zelf niet heel erg en hebben we die avond Carnaval gevierd. Tiener Carnaval om precies te zijn.

Hier op de foto met Mark is Thara, een medestudent van mij die ook op Curacao is voor de 5 maandan dat Mark en ik er zijn. Afgelopen maandag toen wij op het terras zaten met Bas, de jongen die ons zijn auto verhuurd, kwamen Thara en Jory opeens langslopen met al hun bagage. Bleek dat ze net waren aangekomen en nu de auto kwamen ophalen. Ze hadden verder nog niet eens een slaapplaats, maar gelukkig was dat snel opgelost met wat hulp van Bas.

Het was erg gezellig met hen en ook een leuke verassing. Ik had alle mensen die nu met ons op Curacao zijn laten weten waar wij zouden zijn, met plastic stoelen en al, en als verassing stonden opeens Jory en Thara voor onze neus. Het carnaval zelf was iets minder leuk dan het kindercarnaval, maar wel nog steeds leuk om naar te kijken.

Het tiener carnaval was in de avonduren, wij hadden verwacht rond een uur of 8, maar dat bleek pas tegen 11 uur op onze plek te zijn. Jory en Thara, die nog met hun jetlag te maken hebben zijn dus voor hun gevoel tot 3 uur opgebleven om ze te zien.

Sommige wagens hadden ook lichteffecten wat een leuke effectfoto heeft opgeleverd.
Zondag, vandaag dus, het echte carnaval. Dat wil zeggen, de Gran Marche. Meer volgt.

Kindercarnaval

Vandaag zijn Mark en ik naar het kindercarnaval geweest. Een stoet bestaande uit kinderen in prachtige kostuums met hun volwassen begeleiders natuurlijk en veel muziek. Het was niet de eerste stoet die liep, maar wel de eerste waar we naar zijn gaan kijken.

Afgelopen vrijdag, toen we voor het eerst Otrabanda gingen verkennen kwamen we namelijk de eerste tekenen dat de stoet daar langs zou komen al tegen. Verder vonden we ook een leuk lokaal cafe en vertelde de mensen ons hoe laat en van waar tot waar de stoet zou plaats vinden.

Dus vandaag zijn we bij tijd opgestaan en die kant op gegaan. Het programma zou om 14 uur beginnen  dus om half twee zijn we in de auto gestapt en die kant op gegaan. We hadden al geluncht, hadden geld voor een paar drankjes mee en zouden wel zien.

Om twee uur waren we bij het lokale cafe. Hier bleek dat je je eigen stoel mee moet nemen, wat vele mensen deden. Ook hadden veel mensen zelf eten en drinken mee en we waren zelfs de camera vergeten. Maar na ongeveer twee en een half uur wachten en wat rond hangen werden we beloond met de eerste carnaval wagen. Ik had hier en daar op een bankje gezeten, met de mensen van wie het bankje was half kijkend, half goedkeurend en nu ging het dan eindelijk beginnen.

De stoet was kleurrijk, luid en swingend. Ik heb bij sommige wagens staan dansen, wat goedkeurende blikken opleverde van de lokale bevolking. Maar aan het einde, rond kwart over zeven, hadden we toch wel moeie benen en honger.

Vrijdag is de volgende carnavalsstoet, van de tieners. Dan nemen we stoelen en een koelbox mee, als we dit laatste mogen lenen van onze buurvrouw tenminste. En natuurlijk heel belangrijk, de camera. Wel handig om jullie te laten zien wat wij allemaal gezien hebben.

Heb geduld en je zal wat zien.